Czym jest MDR? Podstawy raportowania schematów podatkowych
MDR, czyli Mandatory Disclosure Rules, to system prawny nakładający obowiązek raportowania schematów podatkowych do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (KAS). Przepisy te, implementujące unijną Dyrektywę DAC6, weszły w życie w Polsce 1 stycznia 2019 roku, choć ich zakres jest szerszy niż pierwotne założenia unijne. Głównym celem MDR jest zwiększenie przejrzystości w planowaniu podatkowym, a tym samym zwalczanie nadużyć i agresywnej optymalizacji podatkowej. Raportowanie obejmuje zarówno schematy podatkowe transgraniczne, jak i krajowe, co oznacza, że przedsiębiorcy i inne podmioty muszą być świadomi, kiedy ich działania mogą podlegać tym regulacjom.
MDR co to jest i kiedy powstał obowiązek informacyjny?
MDR co to jest? To zestaw regulacji prawnych zobowiązujących do zgłaszania określonych uzgodnień podatkowych organom skarbowym. Obowiązek informacyjny w Polsce wynikający z MDR został wprowadzony 1 stycznia 2019 roku, będąc implementacją unijnej dyrektywy DAC6, ale rozszerzając jej zakres o schematy krajowe. Chodzi o to, aby organy podatkowe miały pełniejszy obraz działań optymalizacyjnych podejmowanych przez podatników, co pozwala na skuteczniejszą walkę z unikaniem opodatkowania i zapewnienie większej transparentności w systemie podatkowym.
Kogo obejmuje obowiązek raportowania MDR?
Obowiązek raportowania MDR spoczywa na promotorach, wspomagających oraz korzystających ze schematu podatkowego. Najczęściej pierwszym podmiotem zobowiązanym do zgłoszenia jest promotor, czyli osoba lub firma, która projektuje, oferuje lub wdraża uzgodnienie. Mogą to być doradcy podatkowi, prawnicy czy pracownicy działów finansowych. Jeśli promotor nie wywiąże się ze swojego obowiązku lub go zaniedba, odpowiedzialność przechodzi na kolejnego promotora lub bezpośrednio na korzystającego ze schematu. Korzystający to podmiot, dla którego realizowane jest uzgodnienie podatkowe.
Jakie schematy podatkowe podlegają raportowaniu?
Schemat podatkowy – kryteria i cechy rozpoznawcze
Schemat podatkowy to uzgodnienie, które spełnia określone kryteria, aby podlegać obowiązkowi raportowania MDR. Kluczowe jest tu tzw. kryterium głównej korzyści, które jest spełnione, gdy głównym celem lub jednym z głównych celów uzgodnienia jest uzyskanie korzyści podatkowej. Dodatkowo, schemat musi posiadać jedną z tzw. ogólnych cech rozpoznawczych (OCP) lub szczególnych cech rozpoznawczych (SCP). Cechy te mają na celu identyfikację potencjalnie ryzykownych lub agresywnych strategii podatkowych, które mogą służyć unikaniu opodatkowania. Przykłady takich cech mogą obejmować stosowanie przepisów o rajach podatkowych, transgraniczne przenoszenie funkcji czy tworzenie złożonych struktur.
Raportowanie schematów krajowych i transgranicznych
Przepisy MDR obejmują zarówno schematy podatkowe transgraniczne, jak i schematy krajowe. Schematy transgraniczne to te, które dotyczą więcej niż jednego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub obejmują państwo członkowskie i państwo trzecie. Schematy krajowe to natomiast uzgodnienia, które dotyczą wyłącznie polskiego systemu podatkowego. Obowiązek raportowania dotyczy różnych rodzajów podatków, w tym podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) oraz podatku od towarów i usług (VAT). Kryterium kwalifikowanego korzystającego, czyli przekroczenie określonych progów przychodów lub wartości uzgodnienia, jest szczególnie istotne w kontekście schematów krajowych.
Kto musi wdrożyć procedurę MDR i jakie są terminy?
Procedura MDR: obowiązkowe elementy i kontrola
Podmioty zobowiązane do wdrożenia wewnętrznej procedury MDR to przede wszystkim osoby prawne i jednostki organizacyjne, które działają jako promotorzy, zatrudniają promotorów lub wypłacają im wynagrodzenie, a ich roczne przychody lub koszty przekroczyły 8 milionów złotych. Taka procedura powinna zawierać kluczowe elementy, takie jak: określenie czynności przeciwdziałających niewywiązywaniu się z obowiązku raportowania, stosowane środki do wypełnienia obowiązku, zasady przechowywania dokumentów, sposoby upowszechniania wiedzy o MDR w organizacji, procedury zgłaszania naruszeń oraz mechanizmy przeprowadzania kontroli wewnętrznej. Wdrożenie wewnętrznej procedury MDR jest zalecane nawet wtedy, gdy nie ma bezpośredniego prawnego obowiązku, ze względu na jej pomocniczy charakter i potencjalne ułatwienie w procesie identyfikacji i raportowania schematów.
Terminy przekazania informacji o schematach podatkowych
Podstawowy termin na przekazanie informacji o schemacie podatkowym wynosi zazwyczaj 30 dni od momentu zaistnienia określonego zdarzenia, które inicjuje obowiązek raportowania. Termin ten może się różnić w zależności od tego, czy mamy do czynienia ze schematem transgranicznym, krajowym, czy też od tego, kto jest zobowiązany do zgłoszenia. Na przykład, dla promotora termin ten biegnie od momentu udostępnienia schematu, a dla korzystającego – od momentu jego wdrożenia lub przygotowania do wdrożenia. Istotne jest, aby dokładnie śledzić kalendarz i identyfikować momenty, od których zaczynają biec terminy, aby uniknąć naruszenia przepisów.
Sankcje za brak raportowania i konsekwencje
Kary finansowe za niedopełnienie obowiązku MDR
Niedopełnienie obowiązków związanych z raportowaniem MDR może wiązać się z poważnymi konsekwencjami finansowymi. Kodeks Karny Skarbowy przewiduje kary za niewywiązywanie się z tego typu obowiązków. Mogą one przybierać formę kar finansowych sięgających nawet 720 stawek dziennych. Dodatkowo, za brak wdrożenia wewnętrznej procedury MDR może zostać nałożona kara administracyjna w wysokości 2 milionów złotych, a w określonych, bardziej rażących przypadkach, nawet 10 milionów złotych. Kary te mają na celu zdyscyplinowanie podatników i promotorów do przestrzegania przepisów i zwiększenia transparentności w obrocie gospodarczym.
Przepisy MDR a walka z unikaniem opodatkowania
Przepisy MDR stanowią ważne narzędzie w walce z unikaniem opodatkowania oraz agresywną optymalizacją podatkową. Poprzez obowiązek informowania o podejmowanych uzgodnieniach, organy podatkowe zyskują lepszy wgląd w stosowane przez podatników strategie. Pozwala to na szybszą identyfikację potencjalnych nadużyć i nieprawidłowości. Należy jednak pamiętać, że samo raportowanie schematu podatkowego nie jest jednoznaczne z uznaniem go za nielegalny lub stanowiący unikanie opodatkowania. Jest to raczej krok w kierunku zwiększenia transparentności i umożliwienia organom podatkowym skuteczniejszego nadzoru nad systemem podatkowym.
Dodaj komentarz